در اين گرماي کشنده اولين هفته مرداد ماه 1387 هيچکس پيدا نشد به داد ملت ايران برسد که روز به روز، به گفته ‏رئيس جمهور ضداستکباري و" عاشق انسان ها" خوشحال تر و خوشبخت تر" مي شوند. به راستي که اين ملت مردند ‏از سعادت و کسي بفريادشان نرسيد.‏

يکشنبه صبح، هنوز آفتاب سر نزده 30 جوان که در همين نظام خوشبخت پرور بزرگ شده بودند، به دار آويخته شدند . ‏دادستاني تهران ـ که دادستانش در کشتن زنان خبرنگار در نيمه شب بااستفاده از لنگه کفش تخصص دارد ـ اين افراد را ‏‏"قاچاقچيان مواد مخدر، اراذل و اوباش و اشرار تهران" ناميد. کاري هم نداشت که اين خبر تيتر اول روزنامه هاي ‏جهان شد و اتحاديه اروپا آن را "توهين به کرامت انسان" دانست. مهم اين بود که مردم ايران بازهم خوشحال تر و ‏خوشبخت تر شدند. مخصوصا وقتي از اخبار شنيدند که "درآمد نفتي 6 ماهه ايران در سال جاري معادل کل درآمد سال ‏گذشته و معادل 54 ميليارد دلار است."‏

معلوم بود که اين پول نفت را دولت مهر ورزي صرف بقاي خودش نکرده و به جيب آفريقائي و عرب و اهل آمريکاي ‏جنوبي نريخته است و قرار نيست دو دستي تقديم روسيه کند تاسيستم پيشرفته دفاعي بخرد.‏

روز بعد به گزارش خود دولت "اشتغال ايراني خانه روي آب" از کار در آمد ومعلوم شد: "مسوولان جمهوري اسلامي ‏براساس آمارهاي قلابي از كاهش نرخ بيكاري در ۱۹ استان‏‎ ‎كشور به زير ۱۰ درصد خبر داده اند. در تعاريف مركز ‏آمار براي تعيين نرخ بيكاري شاغل‏‎ ‎به كسي اطلاق مي‌شود كه در هفته مورد بررسي حداقل يك ساعت كار كرده باشد."‏
و بازهم مردم ايران خوشحالتر وخوشبخت تر شدند. تازه هنوز باخبر نشده بودند که مركز تحقيقات استراتژيك با ارزيابي ‏اقتصاد كشورهاي مطرح در سند چشم‌انداز اعلا‌م كرده است: "ايران داراي بيشترين تورم و عربستان صاحب كمترين ‏تورم است." و وزير مسکن مژده داده است: "موج دوم گراني مسکن در راه است." و گرنه يک جشن مفصل مي ‏گرفتند.
(+)