در درونم چیزی میچرخد و می‌پیچد و میگزد ...
در درونم چیزی ولوله می‌کند، نه از جنس غم است و نه از جنس شادیست...
چیزیست که از ته حلقم سرازیر میشود و به تلخی‌ به معده‌ام می‌رسد و همانجا می‌نشیند و همهٔ لحظه‌های خوبم را کوفتم می‌کند...
میدانم...باید صبور بود...صبور