از خودم تعجب ميكنم كه چطور اينقدر طول كشيد تا بفهمم باوفا بودن مثل گريه كردن سر گوريه كه مرده اى توش نيست!!!!

بازم جاى شكرش باقيه البته كه جلوى ضررو هر وقت بگيرى منفعته. بازگشتم رو به دنياى انسانهايى كه مرتب دروغ و مزخرف تحويلم نميدن و فقط به فكر لاى پاى اين و اون نيستن، آدمن و روح سالم و خالى از تناقض دارن، عزت نفس دارن و ارزش حرمت سرشون ميشه و در يك كلام خيالم باهاشون راحت و حالم باهاشون خوبه رو به خودم تبريك ميگم. گذشته ها گذشتن و ميشه با يك پاك كن جاهاى بدشون رو كاملن پاك كرد. فقط دلم ميسوزه چرا شبا و روزايى كه ديگه بر نميگردن رو از دست دادم....

قصه ما به سر رسيد، كلاغه تو آسمونا گم شد!